Terug naar normaal? Hoe dan?

Van het enthousiasme waarmee Marijke en ik ooit aan deze blog begonnen is niet zoveel over. U kunt dat zien aan de steeds minder frequente berichten. In mijn laatste bericht van 22 juni schreef ik nog vrolijk dat de overheid vrijwel alle maatregelen los zou laten. Daarmee leek de blog wel ten einde. Maar hoe anders zou de zomer van 2021 gaan….

De heropening van het nachtleven duurde precies 2 weken. In die periode gingen veel mensen – waaronder ook nog veel mensen zonder immuniteit tegen corona – enthousiast het bruisende nachtleven in. En dat was vooral voor het virus leuk, dat enthousiaster van mens tot mens sprong dan ooit tevoren.

Met de heropening van de samenleving wil het verder maar matig lukken. De groep gevaccineerden – een nog steeds groeiende meerderheid gelukkig – is verdeeld.

Een deel van de gevaccineerde Nederlanders heeft inmiddels zijn sociale activiteiten opgepakt. Dat gebeurt meestal doordacht, maar de honger naar sociaal contact wint het hier in ieder geval van de angst voor een virus. De wetenschap dat een vaccin beschermt tegen de ergste ziekteverschijnselen zal hier helpen.

Er is echter ook een belangrijke groep mensen, die wel zijn ingeënt, maar daar niet de moed uit putten om het leven weer op te pakken zoals vanouds. Om die reden liggen veel sociale activiteiten zoals het verenigingsleven nog steeds voor een deel stil. En dat is niet omdat de overheid nu beperkingen oplegt, maar omdat mensen zichzelf nu beperkingen oplegt. Jammer, want beter dan nu lijkt het niet te worden. Ik maak me wel zorgen om deze groep, want hoe gaan zij zich ooit nog weer veilig voelen in aanwezigheid van andere mensen?

Een veel grotere tweedeling in de samenleving dreigt tussen wel en niet gevaccineerden. Zo’n 10% – een slordige 1,8 miljoen mensen – weigert zich om hun moverende redenen te laten inenten. Dat zijn er best veel en dit kan nog voor veel coronapatiënten en sterfgevallen zorgen. Ik heb geprobeerd me te verdiepen in de argumenten van deze groep en die is nogal divers.

Sommigen kunnen zich niet laten vaccineren, omdat het medisch niet verantwoord is. Dat zijn de grote pechvogels, zij kunnen alleen weer meedoen met de samenleving als ze omringd worden door een kring van mensen die wel zijn ingeënt. Die groepsimmuniteit is er nog niet.

Anderen laten zich niet inenten om religieuze reden of omdat ze de overheid, de vaccinfabrikanten of wat of wie dan ook wantrouwen. Van beide groepen begrijp ik geen snars. Wie religieus is en er vanuit gaat dat er een grote macht is die ze wel redt bij ziekte gaat er voor het gemak wel aan voorbij dat diezelfde grote macht de mensen ook de kennis heeft gegeven om vaccins te ontwikkelen. Wie de overheid verdenkt van het inbrengen van een chip in plaats van een vaccin dicht de overheid veel te veel organisatietalent toe. Wie het vaccin wantrouwt omdat het zo snel is ontwikkeld gaat wel heel makkelijk voorbij aan het feit, dat de ontwikkeling van het corona vaccin voortborduurt op wat de wetenschap al weet. En dat door een pandemie er ook veel geld en mankracht beschikbaar kwam. Maar ja, wie niet gelooft in feiten heeft hier natuurlijk niets aan.

Maar we moeten met elkaar verder… de zomer van 2021 is al een eind op streek en met een beetje pech zullen de niet-gevaccineerden de druk op de medische zorg de komende maanden nog wel in stand houden. En daar zal een aantal nog flink spijt van krijgen op het moment dat ze de IC opgereden worden. Maar keuzes hebben nu eenmaal gevolgen.

Wat ik wel hoop dat de overheid niet nogmaals besluit belangrijke delen van de samenleving stil te leggen. Onderwijs, sport, culturele instellingen, sociale activiteiten en horeca moeten koste wat het kost nu open blijven. In andere landen gelden nu al regels dat delen van de samenleving niet meer toegankelijk zijn voor wie zich niet laat inenten. Ik hoop dat het niet zover hoeft te komen, maar als het alternatief sluiten van de samenleving is, dan kies ik toch voor het inentingsbewijs als toegangsbewijs voor de samenleving.