Balanceren

Vanmiddag kwam het dus opzetten. Keelpijn! Zomaar uit het niets. Nu is keelpijn één van de mogelijke symptomen van corona. En als ik de richtlijnen van onze overheid opvolg, betekent dit dat ik vanaf nu binnen moet zitten. En als alle klachten weg zijn dan moet ik nog minimaal 24 uur wachten voor ik weer onder de mensen kan komen. Dat is een onverwachte tegenvaller. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik ’s avonds altijd denk dat ik van alles heb, het zal te maken hebben de relatieve rust in de avonduren. Ik hoop maar dat ik morgen weer klachtenvrij wakker word. Wel heb ik vanavond voor het eerst maar even Marijke opdracht gegeven om een beetje op te letten of ik nog wel af en toe een levensteken geeft. Geruststellend.

Vandaag had ik willen schrijven over het zoeken naar een balans. Een balans tussen sociale afstand bewaren en de behoefte aan menselijk contact bijvoorbeeld. Voor vele alleenstaanden is dat nu een soort van levensvraag. Hoe houd je jezelf coronavrij zonder er ook nog gek bij te worden. Een hele opgave.

In plaats van een filosofische bespiegeling heb ik een raadsel uit de oude doos.

Verveeld door het vele thuiszitten besluit je de zolder op te ruimen. Je vindt een gammele oude weegschaal (zie foto) en een set van acht identieke ballen. Je kan je vaag herinneren dat één van de ballen zwaarder was dan de andere. Je schat in dat je de weegschaal nog twee kan gebruiken voor deze uit elkaar valt. Hoe kan je met maximaal twee keer wegen uitzoeken welke van de acht ballen een afwijkend gewicht heeft?

Oplossing volgt later