Dag 1000

Deze week was het dag 1000 van de coronapandemie. Ik appte het nog naar Marijke en de reactie was wel erg lauw. Niet zo raar natuurlijk, deze blog was al sinds december niet meer bijgwerkt. Maar goed, hier is dan 2022 in vogelvlucht. Coronatechnisch dan…

2022 begon met een lockdown. Een week voor kerst 2021 kondigde de overheid een lockdown aan. Paniek alom, want we moesten nog snel onze kerstinkopen doen. Er stonden bij veel winkels rijen voor de deur. Erg lang duurde de lockdown niet, want half januari mochten we al weer bridgen. Er was wel gedoe met toegangsbewijzen en zo, maar heel veel indruk heeft het niet meer gemaakt.

Corona is natuurlijk besmettelijk en op 28 februari moest ik er ook aan geloven: positief getest op corona. Grappig was het contactonderzoek van de GGD. De eerste vraag van de medewerker – ik zat inmiddels op dag 4 van mijn gedwongen quarantaine – was of ik überhaupt wist dat ik corona had. Wat zou zo iemand denken? Dat ik me laat testen en dan de uitslag niet even navraag of zo? Maar goed, zo iemand doet ook zijn best, maar het was een zinloze gesprek. Vond ik.

Uiteindelijk is de paniek van corona dus toch weggeëbd. En eerlijk gezegd, de wereld heeft wel wat anders aan haar hoofd. Energie-, klimaat-, stikstofcrisis. De wereld stormt recht af op haar eigen ondergang. Maar corona zal die ondergang (nog) niet inluiden. Wellicht heeft een volgend virus meer succes.

Om niet geheel in somberheid te eindigen: ik heb in het voorjaar eindelijk mijn reis naar de Noordkaap gemaakt. Met de ferry van Eemshaven naar Noorwegen. Auto mee en langs prachtige fjorden naar het noorden gereden. Na drie weken was ik er. Daarna nog even langs bij de kerstman in Finland en op de terugweg nog even op familiebezoek in Zweden. Na een week of vijf was ik weer thuis. Heerlijke reis! Maar volgend jaar toch liever een wat warmere bestemming.