Dag 104 – de piramide herrijst…

Het einde van een tijdperk, meldt Andrea. RIVM-experts voegen toe: “Nu moeten we afwachten en geduld hebben”. Maar geduld is er niet veel meer, blijkt uit de berichtgevingen. De protestgroep Viruswaanzin demonstreert tegen de coronamaatregelen, uit angst voor het tirannievirus. De beweging Black Live Matters demonstreert tegen discriminatie en dan heb je ook nog de demonstreerders die lijken te demonstreren om het demonstreren. Uit ontevredenheid over alles. En al die demonstraties lopen maar zo op rellen uit. De mensen zijn het zat, denk ik. Dat komt waarschijnlijk omdat de hele behoeftepiramide van Maslow voor velen bijna tot de grond toe lijkt te zijn ingestort. Alle menselijke oerbehoeften zijn de afgelopen maanden in het gedrang gekomen.

Voor wat mijzelf betreft: ik sta een beetje haaks op samenleving, denk ik wel eens. Ik sla aan de zijkant van de maatschappij ‘Het Grote Gedoe’ gade. Mijn werk gaat gewoon door, evenals mijn solistische leventje. Om mij hoeven we niet terug naar vóór het coronatijdperk, met de massale gekte, het massale heen-en-weer-gereis, de massale vervuilingen, de massale overproductie en het massale vernietigen van die mooie, maar o zo overbevolkte aardkloot. Maar ja. Tegelijkertijd besef ik terdege dat als iedereen zo was als ik, het ook niet goed kwam. Te passief. Te observerend. Veel te ‘niet-deelnemend’, principe- en besluiteloos. Veel te graag in mijn eigen kleine, fictieve fantasiewereldje. Gelukkig hoef ik de wereld niet te redden. Dat doen anderen veel te graag. Ondertussen zit ik in mijn minibadje in mijn minituintje bij zonsondergang te genieten van de krekels die de warme zomeravonden toezingen. Verkoeling! Dat wens ik iedereen toe!