Dag 306: het nietse nergens naakt
Treurig tranendal. Dramatische Droevenis. Ellende alom en het nietse nergens naakt. Zo’n gevoel dus. Wat gebeurt er toch allemaal? Het coronavirus rukt op, inclusief alle varianten. Half vers gebrexit Engeland is of gaat dood als je de verhalen moet geloven. Vorige week werd het Capitool bestormd. Maar liefst. De lockdown is verlengd naar ergens in februari. Iedereen is boos op elkaar omdat iedereen het eerst gevaccineerd wil worden. Het kabinet praat over een avondklok, al vallend en struikelend over de toeslagenaffaire (zoek maar op, geen zin om uit te leggen). Doet me trouwens denken aan een Zeur & Zanikje dat ik ooit maakte. Even opzoeken. O ja, hier is ie:
Murw. Zo’n gevoel dus ook. Ik weet niet meer wat ik waar van moet vinden en het maakt me ook niet zoveel meer uit. Het Nietse Nergens naakt. Ik was met een artikel bezig waarbij ik een kadertje ter informatie plaatste met deze tekst:
De vraag naar grondstoffen voor bijvoorbeeld eten, elektrische apparaten, gebruiksvoorwerpen en kleding neemt wereldwijd sterk toe. Daarom werkt de overheid samen met het bedrijfsleven, kennisinstituten en natuur- en milieuorganisaties , overheden, vakbonden, financiële instellingen en andere maatschappelijke organisaties om zuiniger en slimmer met grondstoffen om te gaan. Het doel: Nederland volledig circulair in 2050.
Volledig circulair in 2050. Dat is over 29 jaar, 2050. Zat ik te denken. Dan zou ik dus 88 zijn. Maar dat gaat er echt niet van komen, zegt mijn guts. Ik heb nu al zo’n berustend gevoel. Zo’n opruimgevoel. Zo’n afwerkgevoel. Zo’n hetzalallemaalwelgebeuren-gevoel. Zo’n zaliknetalsdeindianenvroegerdedenalvastopdieeneberggaanzittenwachten-gevoel. Niet down of zo, niet somber. Totaal niet. Juist rielekst eigenlijk. Best wel opgewekt. Maar toch afrondend. Zo van dat de langste tijd is geweest. En dat het ook gewoon mooi is geweest. De wereld wordt voor mij denk ik alleen maar steeds onbegrijpelijker. Komt dat omdat de wereld inderdaad zo drastisch verandert momenteel? Of is dit een corona-effect? Het kan ook zijn dat ik dementeer (dat vraag ik me wel eens af, als ik weer iets totaal ben vergeten).
Nou ja. Ik geniet gewoon maar van kleine dingetjes. Van mijn kleine oude kat Maartje, die alweer 17,5 jaar is. Ben benieuwd hoelang zij het nog volhoudt. Van de nachtvorst die sterren in de lucht tekent; straks nog even buiten naar de hemel staren. Van de verhalen die mensen in de nieuwe facebook-groep De Leunstoelreiziger vertellen. Van gehaalde deadlines. Van gelukte #frumbels. Van gesprekken en mailwisselingen met vrienden. Er valt nog best veel te genieten ja. We kijken wel waar alles toe leidt. Verder kunnen we ook niet veel doen.
O ja, voor als je je verveelt: hier kun je meer Zeur & Zanikjes lezen.
