Dag 32: de haakse lente

Daar ben ik weer! Andrea is een stugge doorzetterd en heeft mooie stukjes geschreven. Ik heb op gepaste wijze Pasen gevierd met veel chocolade- en gewone eieren. Thuis. Maar ik hou wel van thuis. Er is wat mij betreft een groot verschil tussen de buitenwereld en mijn naar binnen gekeerde wereld. In die laatste kan alles. Terwijl de realiteit best beperkend is, denk ik wel eens, en ook zo grimmig. Vooral nu. De zon schijnt er lustig op los, maar de aardkloot is in de war. De lente waarin alles ontwaakt, staat een beetje haaks op de mensheid, die siddert. Ik vroeg een jarige vriendin of ze nog een beetje in de feeststemming kon komen. Zij citeerde:
De tijd zoemt
Het graf gaapt
en nergens is redding
Niet echt een verjaardagsstemming dus.

Er zijn 181 nieuwe doden vandaag, waarmee het totaal aantal op 3300 komt. Het aantal IC-patiënten is afgenomen met 21 en er wordt 7% meer water gebruikt dan normaal. Dat komt volgens Vitens omdat men meer thuis is. Ik dacht meteen dat het kwam omdat men veel meer z’n handen wast en doucht. Maar wie ben ik. Ondertussen is het al weken hartstikke schraal en droog, het heeft nauwelijks geregend. Terwijl het de eerste maanden van dit jaar met bakken uit de hemel kwam. We beleven rare tijden.

Inmiddels ben ik voor een opdracht een aantal mensen in het onderwijs aan het bellen om te vragen naar hun bevindingen. Docenten zien de voorwaarden van online lesgeven, maar missen het persoonlijke contact met collega’s en leerlingen/studenten. Als ik vraag of de huidige situatie tot nieuwe inzichten heeft geleid, vertelt men bijvoorbeeld over het herwaarderen van kleine dingen. Een kopje thee in het zonnetje in je eigen achtertuin kan net zo weldadig zijn als een duik in het zwembad van een luxe hotel op Bali, bij wijze van spreken. Ben zo benieuwd wat voor lering we hieruit trekken en hoe we er over een paar jaar op terugkijken. Dat alleen al is reden om gezond te blijven!